Dag 6 - reisdag

Weer een hoop leuke reacties, dank jullie wel! Doet ons goed, maakt het nog leuker allemaal.

Ik ben dit verslag in Notepad aan het typen, we zijn namelijk disconnected op dit moment, de wifi in het motel werkt niet goed, een grotere ramp is voor ons niet mogelijk. Hopelijk is het binnen 1,5 uur geregeld want dat is het weer 07:00 in Nederland.

Nog even over Yosemite National Park van gisteren: denk niet dat wij alles gezien hebben want je kunt er makkelijk een week rondlopen en als je van de verharde paden afgaat, wat mag, dan kun je eindeloos blijven lopen. Voorbij iedere rots, iedere boom is weer een ander prachtig uitzicht te bewonderen.

Dat was gisteren. Vandaag was een reisdag. Wat we eigenlijk gepland hadden om in twee etappes/dagen te doen (via Sequoia Park) moesten we vandaag in 1 keer doen. Maar we hadden tijd genoeg dus op het gemak wat uitgeslapen en ontbeten. Nog even een paar Spanjaarden in het hotel geholpen met het plannen van hun stops in Yosemite. Vervolgens met de kaart erbij besloten hoe we zouden rijden en daar waren we snel uit. Daarna weer wat brood gehaald in de supermarkt en toen onderweg gegaan met als eindbestemming Santa Monica.

Via highway 41 naar beneden richting Fresno gereden. Bij Fresno aangekomen hebben we een willekeurige afslag gepakt op zoek naar een  Starbucks, daar zijn we inmiddels aan verslaafd geloof ik. Binnen een minuut of 5 hadden we er eentje gevonden, en wel eentje met een Drive Through, je gelooft het niet. Wij zijn gewoon naar binnen gegaan, veel leuker en relaxter, en wifi natuurlijk. Toen wij aan de beurt waren en ik mijn bestelling deed vroeg dat grietje om mijn naam. Het is al een keer eerder gebeurd dat ze dat doen, maar dan ben je toch even stil en denk je van: huh? vraagt ze nu m'n naam? Ze wilde in dit geval m'n naam weten zodat ze die op de beker kunnen schrijven die ze gaan vullen. Iemand anders vult dan je beker en die wordt 3 meter verderop bij het 'afhaalpunt' neergezet. Doordat je naam erop staat weet je dan precies dat het jouw beker is. Dat is de ene uitleg. De andere is: ze vond me gewoon leuk en wilde graag m'n naam weten :) In Monterey bestelden we een keertje pancakes en toen vroegen ze ook om mijn naam. Nadat ik die genoemd had is het dan van: "Hi Charles, is there anything else I can do for you?" Als je in een restaurant bedient wordt dan is het eerste wat ze doen is hun naam noemen: "Hi I'm Maria, I'll be serving you tonight, etc..."  Deden ze in San Francisco ook en vandaag tijdens de lunch ook weer. Is ook wel makkelijk want als je iets nodig hebt kun je gewoon de naam van de persoon roepen, werkt prima. Is heel gewoon in Amerika blijkbaar, persoonlijk tintje aan de bediening. Erg leuk.

Bij mijn Hot chocolate, voor mij geen koffie, heb ik de inmiddels tradionele Lemon Iced Cake genomen, erg lekker. Vervolgens deed Marco zijn bestelling, voor hem wel koffie, en ook die werd netjes gevuld. Alleen geen naam op de beker! Dat kan natuurlijk niet dus Marco is op mijn aandringen even terug gelopen en gezegd dat ie ook z'n naam op de beker wilde, wat ze uiteraard graag deed.

Nadat we onze cakejes ophadden gingen we nog even in zonnetje buiten staan en omdat er inmiddels 5 a 6 auto's in de drive-in stonden hebben we daar even een foto van gemaakt. De vrouwen in de eerste auto zagen dat dus die begonnen spontaan te zwaaien naar ons en toen ze even later voorbij reden zagen we onze eerste echte BIG mama in de auto zitten. Logisch dat die niet was uitgestapt voor koffie...

Ik hoor net van Marco dat de internet verbinding gelukt is, dus gelukkig.

Ok, weer de snelweg op, op weg naar Bakersfield. Ik heb onderweg even wat teksten opgeschreven voor het verslag:

In de categorie 'verkeersborden' : 'Shoulder closed' Ik moest er even over nadenken de eerste keer, maar ik had 'm vrij vlug: geen vluchtstrook.

Ook nog een leuke: je ziet overal 'Speedcontrol enforced bij Radar'. Ok, die snappen we, dat hebben wij in Nederland ook. Maar vandaag kwamen we een andere variant tegen: 'Speedcontrol enforced bij aircraft' WTF? Je moet dus niet alleen de kant van de weg in de gaten houden voor een flitser, maar ook nog de lucht! Dat wordt lastig...

Wat ook opvalt: ze melden wel dat er wegwerkzaamheden zijn aan de weg, maar de snelheid hoef je niet aan te passen, da's mooi.

Ok, Bakersfield, wederom een willekeurige afslag genomen, op zoek naar wifi en wat eten en drinken. We hadden de auto op een parkeerterreintje gezet met rondom wat winkels en tentjes en: Hooters! Met gratis wifi! Marco had nog nooit van de tent gehoord dus ik dacht dat dat wel leuk zou zijn om daar even naar binnen te gaan. :) Was een groot succes. We werden geholpen door Hannah, die haar naam op een servetje schreef en er een mondje bij tekende. Ik vroeg of we straks wel even op de foto konden gaan en toen zei ze  'sure, I'll ask all the girls'. Terwijl we op de bestelling zaten te wachten klapte ze op een gegeven moment in haar handen en kwam en er een stuk of zes 'hooters' naar onze tafel lopen om met ons op de foto te gaan :) Heel erg leuk voor de verzameling zeg maar.

Weer een ervaring rijker in de auto om weer te rijden. Voorbij Bakersfield zijn we de snelweg afgegaan om binnendoor te rijden, dan zie je nog eens wat zeg maar. Richting Maricopa.

Oh Hans M.: in Bakersfield was ook nog een Rabobank Arena volgens mij, had ik graag op de foto gezet voor je, maar na de lunch was ik dat helemaal vergeten, sorry maar dat begrijp je vast. :)

Het stuk van de snelweg naar Maricopa was 24 mijl. Ik denk dat langs minstens de helft daarvan het helemaal gevuld was met sinaasappelbomen en ongeveer een kilometer breed. Dus laten we zeggen 10 mijl=16 kilometer* 1km = 16 vierkante kilometer, en dan aan 2 kanten van de weg, laten we afronden: 30 vierkante kilometer sinaasappelbomen...

Na Maricopa de 33 richting Oija, een Scenic State highway dwars door Los Padres National Forest. Weer erg mooi allemaal. Tussendoor een aantal keer gestopt om wat foto's te schieten.

Op een gegeven moment stond Marco wat foto's te nemen en zag ik op de achtergrond een kerel bij een huis/trailer met een geweer in z'n handen. En op het moment dat ik dat tegen Marco wilde zeggen vuurt die kerel z'n geweer af! Niet op ons natuurlijk maar op blikjes ofzo. Maar Marco had hem nog niet gezien dus die schoot 10 cm de lucht in van de schrik, heel grappig om te zien. We hebben geen foto van die man, ik heb 'm wel op camera toen ie vervolgens nog een keer schoot. Zetten we nog wel online.

De laatste 40 mijl hebben we rustig gereden want de benzine bleek bijna op te zijn en daar was geen enkele pomp in de buurt.

We hebben het gered, getankt in Oija, en vervolgens besloten om via de Hollywood-letters, ik heb Dewi beloofd om die op de foto te zetten, naar ons motel te rijden. Beetje file, beetje zoeken, verkeerde berg, etc etc, maar uiteindelijk stonden we 'vlakbij' de beroemde letters op de berg. Was het alleen veel te donker om nog een fatsoenlijke foto te kunnen nemen, dus morgenvroeg gaan we dat meteen opnieuw doen. We hebben 'm in de navigatie opgeslagen, dus dat komt goed.

Via Hollywood L.A. weer uitgereden naar Santa Monica, en nu in het motel. Besloten om eerst het verslag en de foto's te doen, en als dat online staat gaan we even een biertje drinken ergens. Is op loopafstand dus we laten de auto staan.

Dat was 'm weer, tot morgen!